Strona:Sophie de Ségur - Przykładne dziewczątka.djvu/80

 — Nie wiem, panienko, ale od trzech dni bawi się nią nieustannie.
 Dziewczynki spojrzały po sobie porozumiewawczo, podejrzewając, że ta lalka Joasi może mieć coś wspólnego z zaginioną podczas ulewy.
 — Czy lalka Joasi ma obute nogi? zapytała Kamilka.
 — Jedną tylko — zaśmiała się Zosia — trzewiczek ma niebieski, a druga noga bosa. Na głowie kapelusz duży słomkowy z białem piórem.
 — Ależ to moja lalka, którą zostawiłam pod drzewem przed trzema dniami podczas burzy!... zawołała Stokrotka, zrywając się z miejsca.
 — Joasia powiedziała, że dostała tę lalkę w podarunku, ale nie trzeba o tem mówić, boby jej pozazdroszczono — rzekła Zuzanna.
 — Musimy zaraz opowiedzieć to mamusi — szepnęła Kamilka do Madzi i jak tylko Zuzia odeszła, pobiegły do salonu.
 — Pani Marja coś pisała, a pani Rosburgowa grała na fortepianie.
 — Musimy zaraz pójść do młyna i odebrać od Joasi lalkę Stokrotki, zawołały dziewczątka.
 — Co wam się znowu przewidziało moje dzieci, zupełnie tracicie głowy! odrzekła