Ta strona została przepisana.
ZAPROSZENIE DO PROSTOTY.
Wy, którzy wiecie o mnie i o mej tęsknocie,
Którzy jednakich pragnień jesteście rycerze,
Pójdźcie: ja dziś wam wszystko, co w duszy mam, zwierzę.
Zajmijcie tę altanę w bluszczowym oplocie
I o treści swej mówić będziem: o prostocie.
Szukaliśmy tak długo niezmiernie, że prawie
Już wiara odbieżała nas z siostrą nadzieją.
Niejeden już zapłakał i zdarzeń koleją
Zaklął, nie chcąc już mówić o straconej sprawie,
A czyjś wzrok na konarach drzew spoczął i trawie.
I słodko liście szeptać mu jęły z wieczora,
Że szczęście w ziemi kwitnie, śpiewa i szeleści
Bogatą piosnkę życia i tajemne wieści
O tem, czem jest modlitwa, zachwyt i pokora,
Rozkwit, przebujna pełnia, zachód i śmierć skora.
