Ta strona została przepisana.
LEGENDA O ŚWIECIE.
Kiedy pomrzemy wreszcie, łotry i anioły,
Zamknąwszy ślepo oczy błękitne i czarne,
Kiedy nas pożegnają podzwonnem kościoły,
A przywitają szeptem aleje cmentarne,
Nienagrodzone cnoty i zbrodnie bezkarne
Zapomni się, gdy w jedno pośmiertne popioły,
Ostatnie naszych kroków żywych ślady marne,
Zsypie się, by zapełnić rozkopane doły.
Zapomni się, kto zgarnął srebrników trzydzieści,
Kto zbawcę poił gąbki żółciowej goryczą
I kto rany dotykał wpierw, zanim uwierzył.
Pójdą w świat pozbawione bohaterów wieści,
Jak o zwycięstwie, w którem wszyscy sobie liczą
Równy udział, nie wiedząc, kto pierwszy uderzył.
