Strona:Stanisław Antoni Wotowski - Człowiek który zapomniał swego nazwiska.djvu/201

Ta strona została uwierzytelniona.

Nie wątpimy, że ślub ich odbędzie się rychło i że wszyscy o jego dacie się dowiemy.
Mimo, nagabywań Wręcza majątkami Otockiego, zarządza Korycki, brat panny Janeczki, a gruby dyrektor musiał się tylko zadowolnić „znaczniejszą pożyczką“.
Nie traci on, jednak, nadziei i postanawia się „odbić“, skoro Otocki z zagranicy powróci.
— Wszystko mi zawdzięcza, ten chłopak — często mawia do przyjaciół — Kocham go, jak rodzonego syna, bo prawie na ręku wychowałem. Ja mu dopiero pokażę, jak się robi interesy w Polsce! Furda kryzys, na ziemi leżą miljony! Słowo honoru, jak Wręcz, herbu Leliwa, jestem!


KONIEC.