zwykłych ręce medjum są trzymane przez sąsiadów, również kontrolowane są nogi.
Na seansach ścisłych, naukowych, to jednak nie wystarcza. Ręce i nogi medjum są przywiązywane do rąk i nóg sąsiadów, niejednokrotnie zaś (np. podczas seansów Guzika w Instytucie Metampsychicznym w Paryżu) wszyscy uczestnicy byli połączeni stalowym łańcuszkiem wraz z medjum.
Prócz tego, czasami koło medjum, ustawiają specjalne aparaty, które w razie powstawania medjum z miejsca etc. — sygnalizują te ruchy obecnym.
Nakoniec, w wielu wypadkach, zarówno podczas seansów po ciemku, jako też przy oświetleniu, medjum umieszczane jest w klatce lub siatce, którą, zbędnem dodawać zamyka się starannie, a nawet w paru miejscach pieczętuje. W innych wypadkach medjum jest zawiązywane w worek, aż po szyję.
∗ ∗
∗ |
Co się tyczy podziału różnorodnej ilości zjawisk obserwowanych na seansach, to obecnie niezwykle modnym jest ich podział na t. zw. zjawiska kinetyczne, telekinetyczne i teleplastyczne.
Ponieważ jednak podział ten jest dość sztuczny i nie zupełnie zrozumiały[1] wolę tu przeprowadzić bardziej popularny podział mianowicie:
- ↑ Podział ten opiera się na rozróżnaniu zjawisk, które powstają dzięki t. zw. ektoplazmie (o czem w rozdziale następnym) i takim, które ukazują się od ektoplazmy niezależnie. Ponieważ jednak nie znamy dokładnie całej rozciągłości działania ektoplazmy — trudno się na ten podział zgodzić. Ci sami, którzy proponują ten podział (np. inż. Libański) powiadają następnie, że lewitacje (gru-
