Strona:Stanisław Antoni Wotowski - George Sand.djvu/120

nie uspokoiłem się — oto przyczyna czemu nie piszę; wszystko co rozpoczynam — palę natychmiast. A miałbym tyle wam do napisania... Lecz lepiej nic nie pisać!“
 Skoro się wiele cierpi i wiele skarg ciśnie na usta — milczeć! Rys zasadniczy charakteru Chopina!
 Lecz spotkali się oni raz jeszcze w marcu 1848 r., przypadkowo, u pani Marliani.
 George Sand zbliżyła się do niego, bełkocąc:
 — Fryderyku!
 Spotkał jej wzrok obojętnie, zbladł, wstał i wyszedł bez pożegnania.
 Istotną prawdę o wszystkich krzywdach doznanych od Sand, zabrał Chopin wraz z sobą do grobu.

SAND — REWOLUCJONISTKA.

 George Sand stale bardzo głośno propagowała demokratyczne, socjalistyczne, ba, nawet komunistyczne przekonania.
 Nienawidziła rządów królewskich i niejednokrotnie w słowie i piśmie dawała wyraz swym gniewom, „Kanalja rządzi“ — określała krótko panowanie Ludwika Filipa. Pod wpływem demagoga Piotra Leroux, później stale wokół niej kręcących się rzemieślników-poetów, w rodzaju Agricol’a Perdigier, nakoniec najnowszej „flamy“