Strona:Stanisław Antoni Wotowski - George Sand.djvu/126

samą głębię i tą samą dalekość sądu, co odźwierni i dziewczyny publiczne“.
 Jeśli jednak dziś, może, właśnie z powodu zbyt pośpiesznej roboty, większość ksiąg pisarki uległa zapomnieniu i z biegiem czasu w coraz większe zapomnienie popadnie, to przyznać trzeba, że swego czasu odegrała ona w literaturze francuskiej, w ruchu społecznym, a specjalnie w walce o prawa kobiety rolę wybitną — i jako taka na wieki do historji przejdzie.
 Szybkość jej tworzenia porównać można jedynie z Balzakiem, który w ciągu jednej nocy potrafił zbudować całą sztukę.
 Zacytujmy anegdotę:
 W 1870 roku wykończyła Sand dla teatru „Odeon“ dramat w pięciu aktach, zatytułowany „Ninon“. Odczytała go dyrektorowi Chilly, a ten posiadając wielkie doświadczenie, zauważył odrazu, iż akt drugi szwankuje, idzie kulawo.
 Oświadczył to wręcz autorce i prosił o poczynienie niezbędnych zmian i przeróbek.
 — Rozumiem, odparła, zabiorę się natychmiast do pracy. Będzie pan łaskaw być jutro u mnie koło czwartej!
 Nazajutrz, o oznaczonej godzinie, wręczyła zdumionemu dyr. Chilly nie jeden akt całkowicie świeżo napisany... lecz dwa... do wyboru...
 Trzeba przyznać — szybkość rekordowa!