Strona:Stanisław Antoni Wotowski - Grzesznica.djvu/32

 Cóż to znaczy? Nacisnął klamkę i nie czekając na zezwolenie, wszedł do gabinetu.
 W gabinecie nie było nikogo. Tylko nieco zmięte poduszki na kanapie i odrzucona kołdra świadczyły, iż nieznajoma niedawno opuściła swe posłanie.
 — Wyszła?
 Wpadł do przedpokoju, zajrzał do kuchenki — pustka. Jakby łudzącąc się, że przez figle, ukryła się gdzie przed, nim — zawołał ją parę razy po imieniu — napróżno...
 Więc wyszła, nie chcąc zdradzić swej tajemnicy? Umyślnie łudziła go, mającemi dziś nastąpić rewelacjami, aby dalej nie nalegał... Wykorzystała bezpieczną kryjówkę — i znikła...
 W zamyśleniu, pokiwawszy głową, powrócił do gabinetu.
 Wtem drgnął ze zdumienia...
 Żótły kufereczek!...
 Tak, żółta walizeczka, stała na biurku, na rękopisie rozpoczętej powieści, niby celowo w miejscu widocznem położona — i trudno jej było nie zauważyć...
 Pozostawiła tajemniczą walizkę? Tedy opuściła mieszkanie na chwilę i wnet z powrotem się zjawi?
 Machinalnie zbliżył się do biurka... — i wpił się w nie wzrokiem...
 — Kartka...
 Tak, obok walizeczki, spoczywała kartka. Skreślona snać w pośpiechu, nieco nerwowem, ale wytwornem, kobiecem pismem.

26