lub świetnie przestudjowała historję poprzedniczki.
Ponieważ jednak w Vocouleurs znaleźli się ludzie nieco mniej naiwni, niźli Nikol Loo i jego towarzysze i poczęli coś nie coś przebąkiwać — bohaterka uznała za stosowne wynieść się cichaczem do pobliskiego Marrille, gdzie zamieszkała w domu niejakiego Jana Quen’a.
Tam odwiedziła ją delegacja rycerzy z Metz’u pod przewodnictwem Joffroi D’Eks, którzy również osypali ją darami, ofiarując między innemi drugiego konia.
Sceny te uznania dość podejrzanie wyglądają ze względu, iż wielu rycerzy z Metz’u, dobrze wiedziało o prawdziwym losie dziewicy. Zapewne i oni mieli swe plany.
Fetowana i podejmowana przez okolicznych feudalnych panków, pędzi Joanna żywot bez troski. Nikt nie śmie wyrazić najlżejszego przypuszczenia możliwości oszustwa. Otrzymuje nawet zaproszenie na dwór do Arlon od starej księżnej Elżbiety Luksemburgskiej, dokąd udaje się skwapliwie.
Księżna wielce skłonną była do mistycyzmu, a że prawdziwa Joanna posiadała istotnie dar jasnowidzenia, zaprosiła więc bohaterkę do swego zamku, chcąc przeniknąć niewiadome tajniki losów.
