Strona:Stanisław Antoni Wotowski - Kobiety w życiu wielkich ludzi.djvu/87

humor signora Penni, bo gdy ujrzał najdroższego mistrza, zapytał dyskretnie, czy podobne eskapady szkodliwie się nie odbiją na zdrowiu.
 — Ach! co ty pleciesz — zawołał wielki malarz. — Artysta staje się podwójnym artystą, gdy kocha! Miłość podwaja genjusz! Dopiero teraz zobaczysz, jakie stworzę obrazy! Samo niebo zesłało mi Margaritę!
 Francesco zamilkł,.
 Nazajutrz rozegrał się ostatni akt tej komedji czy tragedji. Dobrotliwy ojciec, a dawny kupiec, czcigodny Luti zgodził się za wcale nie wygórowaną cenę, choć stanowiącą mająteczek — mianowicie 3000 monet złotych — ustąpić na własność swą pociechę, córkę Margaritę, Rafaelowi na czas nieokreślony, nawet nie zapytując co ten z nią uczyni i dokąd wywiezie. Pakt został zawarty. Wprawdzie mógł przeciw niemu co nieco oponować pewien dżentelmem, strzegący świń i owiec w Albano, lecz ten był daleko, zaś złoto na stole.
 Rafael wynajął na jednym z przedmieść Rzymu willę dla kochanki, ubrał hultajkę od stóp do głów i obsypał klejnotami. Miała konie i powozy. Słowem, w ciągu paru dni piekarka przedzierzgnęła się w metresę.

*