Strona:Stanisław Antoni Wotowski - Magja i czary.djvu/46

kańcza się dwoma trójkątami (porów. rysunek). Laska jest pozłocona z jednej połowy, posrebrzona z drugiej; przechowuje się w jedwabnym futerale. Poświęcenie laski następuje według specjalnego rytuału przez inicjata wysokiego stopnia i symbolicznie oznacza przekazywanie magicznego kapłaństwa.
 Ma ona być chroniona jaknajstaranniej; nie wolno pokazywać różdżki niepowołanym, pod grozą utraty jej właśiwości. Długość nie powinna przekraczać długości ręki adepta, posługuje się nią, gdy jest sam i nie dotyka bez potrzeby. Kardynał Richelieu, który pożądał wszelkiej władzy, jak mówią, próżno całe życie poszukiwał maga, zdolnego ceremonji transmisji dokonać. Pono jedną z przyczyn spalenia na stosie Urbana Grandier (skazanego za uwodzenie zakonnic przy pomocy czarownictwa — w rzeczy samej, na skutek histerycznych zeznań sióstr, ulegających halucynacjom) było to, iż sądził, że Grandier posiada tajemnicę i wydania jej uporczywie odmawia.
 Gdyby biedny skazaniec ją miał, czego nie przypuszczam, czyż mógł postąpić inaczej? Laska jest verendum inicjata i nie powinien nawet o niej mówić w sposób jasny i wyraźny, ani — chwalić posiadaniem; samo zaś święcenie odbywa się pod warunkiem wysokiego zaufania i dyskrecji.
 Szpada posiada mniej doniosłe znaczenie. Oto jaką będzie: ze stali, rączka mosiężna w kształcie krzyża, zakończona sierpami i kulą. (Według „Enchiridion’a). Na gardzie dwa sierpy złote z obu stron: na jednym wyryty znak makrokosmu, drugim — mikrosmu. Na rączce monogram hebrajski Michaela, na ostrzu słowa, poczerpnięte z labarum Konstantyna: „Vince in hoc, Deo duce, ferro comite“. Poświęconą zostaje szpada w niedzielę, w godzinach słońca, inwokując Michaela: „Sis mihi glaudius Michaelis in virtu-