ty te, grzyby trujące rodu ludzkiego, absorbują ile mogą życie żyjących, dla tego też w ich pobliżu dusza nasza zamiera, serce oziębia się. Te półtrupy, gdyby egzystowały, realizowałyby to wszystko, co twierdzono ongi o wilkołakach i wampirach.
Czyż nie istnieją ludzie, przy których czujemy się mniej inteligentni, mniej dobrzy, częstokroć mniej uczciwi?
Czyż nie ich blizkość pozbawia nas wszelkiej wiary i wszelkiego entuzjazmu? Czyż nie oni rządzą nami za pomocą naszych słabości, naszych złych skłonności, i każą nam powoli zamierać duchowo! Umarłych — przyjmujemy za żywych, wampiry — uważamy za przyjaciół!
W pamiętnikach ambasadora francuskiego w Petersburgu p. M. Paléologue’a z 1916 r. czytamy.
„W 1900 roku przybył do Petersburga odnowiciel hermetyzmu francuskiego, mag Papus, którego istotne nazwisko brzmi dr. Encausse i wkrótce pozyskał liczne grono zwolenników. Przyjeżdżał często i lat następnych; cesarz i cesarzowa darzyli go zaufaniem. Ostatnia jego wizyta datuje się z 1906 r.
„Pisma nadeszłe donoszą, iż zmarł on 25 października. Przyznaję nie zwróciłem na tą wieść specjalnej uwagi, gdyby
