którego znano, jako zgrzybiałego starca, dnia pewnego pojawia się młody i rzeźki; cera rumiana, włosy i zarost (dawniej siwe) powróciły do naturalnego koloru.
W XVIII w. słynny hr. St. Germain przez lat dziesiątki nie zmienia wyglądu ani na jotę: jest stale przystojnym czterdziestoletnim mężczyzną, w trakcie, gdy współcześni mu umierają, lub chylą plecy, pod ciężarem zgrzybiałej starości.
Toż samo drugi, równocześnie z nim żyjący — hr. Cagliostro — zdawałoby się, że groźny czas żadnego nad magiem nie posiada wpływu.
Cagliostro, na tyle nawet jest uprzejmy, że udziela recepty, za pomocą której można dojść do wieku, w którym samemu człowiekowi życie się znudzi, mianowicie ni mniej ni więcej tylko — 5557 wiosen!
Oto recepta.
Należy z zaufanym przyjacielem udać się na wieś i tam nie widywać z nikim. Przez 32 dni zachować bardzo ścisłą djetę, żywić wyłącznie lekkim rosołem i jarzynami. Dnia 17 oraz 32 puścić krew, poczem przyjąć 6 kropel białej mikstury (skład jej był tajemnicą Cagliostra). Dnia 33 pacjent kładzie się do łóżka i otrzymuje pierwsze ziarenko pierwotnej substancji, stworzonej przez Pana Boga, utraconej przez grzech pierworodny a odzyskanej dzięki zasługom adeptów hermetycznych.
Połknąwszy to ziarenko człowiek traci dar słowa i przytomność na godzin trzy; wtedy następują obfite poty i wydzieliny wszelakiego rodzaju.
Następnego dnia pacjent znów zażywa jedno ziarenko. Przykre objawy powtarzają się i w fazie nowego ataku — gubi zęby, włosy, skóra schodzi z ciała.
