Strona:Stanisław Antoni Wotowski - Marja Wisnowska. W więzach tragicznej miłości.djvu/53

gorycznie zezwolenia odmówiła? Może zaproponować ślub potajemny?
 Nie wiedząc na co się zdecydować, wielce zdenerwowany, stanął nieśmiało przed obliczem aktorki.
 — Jakież wiadomości przywozi pan, panie Sasza! Mam wrażenie niezbyt pomyślne, sądząc z wyrazu twarzy! — zapytała widząc zafrasowaną minę oficera i śmiejąc się w duchu, iż jej przewidywania tak rychło się sprawdziły.
 — Niestety!
 — Rodzina nie zgodziła się na małżeństwo ze mną?
 — Ojciec kategorycznie zabronił! — skłamał — zagroził nawet cofnięciem pensji!
 — Bardzo smutne!
 — Rzeczywiście fatalne! Gdyby mi odebrano zapomogi z domu, niemiałbym z czego żyć! Pensja oficerska ledwie na papierosy starczy!
 — Cóż poradzić? Z góry uprzedzałam, iż uważam nasz związek za niemożliwy!
 — Panno Marjo! Pragnąłbym wysunąć inny projekt...
 — Słucham?
 — Wyjedziemy zagranicę, weźmiemy po cichu ślub! Nikt się nie dowie! Pani nadal będzie grywała, ja postaram się stanąć na własne nogi, może udobrucham ojca, może rodzina z faktem dokonanym się pogodzi...