ROZDWAJANIEM SIĘ W CZASIE SNU
Powiedziałem, że rzadko miewamy sny prorocze, ale jednak je miewamy i tylko naszym rozdwajaniem się w czasie snu mogą one być wytłumaczone. W naszej szacie eterycznej odbywamy przeróżne wycieczki, i w ten sposób zwiedzamy kraje, których nie widzieliśmy na jawie, przenikamy w zaświaty, otworem przed nami staje świat astralny, spotykamy tam umarłych, bliskich nam i przyjaciół, o których, niewdzięczni, może dawno zapomnieliśmy i od nich otrzymujemy odpowiednie ostrzeżenie i natchnienia. Mało tego. W myśl teorii okultystycznych w zaświatach znajdują się utrwalone na t. zw. kliszach astralnych wszystkie przyszłe i przeszłe wypadki i ten, który we śnie w astralu się znalazł, może je odczytać. Teozofowie nazywają te klisze: „księgą akasza“. Hipoteza ta wyjaśnia, w jaki sposób niektórzy jasnowidze-prorocy, np. Nostradamus mogli przepowiedzieć to, co się miało stać dopiero za kilkaset lat. Również wyjaśnia, w jaki sposób we śnie człowiek widzi całe swoje przyszłe życie, czyta daty najważniejszych wydarzeń, jakie go w tym życiu spotkać mają.
Wreszcie, zrozumiałe dla nas się staje, czym jest w gruncie jasnowidzenie, które pojęte tylko jako „zdolność nadnormalna“ budziło tyle zastrzeżeń. Jasnowidzenie jest właśnie naszą wędrówką w ciele eterycznym i ta hipoteza, wysunięta obecnie miast poprzednich, mętnych i zagmatwanych metapsychicznych określeń, coraz więcej znajduje zwolenników. Na potwierdzenie możemy przytoczyć ten fakt,
