Strona:Stanisław Antoni Wotowski - Niebezpieczna kochanka.djvu/236

śladować, nawet dowiedziawszy się, w jaki sposób postępowałaś z jej ojcem!
 — Lecz paręset tysięcy, to nie miljony!...
 — Trudno! Bądź zadowolona, jeśli wszystko się uda!
 — Czemuż nie miałoby się udać?
 — Bo — począł, lecz wnet urwał niby nie chcąc zniechęcać samego siebie możliwemi komplikacjami, które powstać mogły. — Et, co tu gadać... Miejmy nadzieję, że nic nam nie przeszkodzi! Tylko, należy działać bezwłocznie!
 — Oczywiście! — zawołała gwałtownie. — Oczywiście Zosieńka musi podpisać plenipotencję, skoro powróci do domu... Już ja się tem zajmę! Lecz gdzież ona zginęła i czemu jej tak długo niema?
 Jakby w odpowiedzi na ten niecierpliwy wykrzyknik Orzelskiej, zdala skrzypnęły drzwi i w sąsiednim pokoju rozległy się czyjeś pośpieszne kroki.
 — Zosieńka! — odetchnęła z ulgą. — Nareszcie się zjawia! Zaraz się dowiemy, co znaczyła tajemnicza wycieczka! A później...
 Rozwarły się drzwi i na progu w rzeczy samej, ukazała się panienka.

234