Strona:Stanisław Antoni Wotowski - O kobiecie wiecznie młodej.djvu/101

powtórzysz mi te same przysięgi... te same słowa miłości... stanie się wedle twej woli...
 — Ależ droga Ninon! kochana Ninon! Wszak kochać cię będę nie trzy miesiące... lecz żywot mój cały... czemu ten okrutny warunek?
 — Tak stać się musi!... Może to mój kaprys... fantazja... nazywaj jak chcesz... lecz nie nalegaj daremnie...
 Abbé prosi i błaga, Ninon pozostaje niewzruszona. Nolens volens Gedoyn ustąpić musi; wzdycha schnie i... pisze na cześć lubej madrygały w ciągu trzech miesięcy... Czas ten wydaje mu się bez końca.
 A gdy nareszcie następuje dzień wyznaczony, biegnie i pada do stóp boganki.
 — Ninon! — woła — kocham jak nigdy! Szaleję!
 — Głupi chłopaku — mówi ona — wstań i podejdź ze ze mną.
 Bierze go za rękę i prowadzi przed lustro.
 — Głupi chłopcze! — powtarza — więc tak mnie miłujesz?
 — Tak!
 — A ile lat wieku waszmość sobie liczy?
 — Dwadzieścia cztery. Lecz cóż to ma do rzeczy, droga Ninon?
 — A wiesz ty kogo ty kochasz? — śmieje się piękna — Przypatrz mi się dobrze?
 — Nic nie rozumiem?
 — Więc dowiedz się, że twoja Ninon dnia 15 maja 1696