Strona:Stanisław Antoni Wotowski - O kobiecie wiecznie młodej.djvu/120

wiedź. A gdy Brillat Savarin umierającej swej dziewiędziesięcioletniej krewnej podał szklankę wody, rzekła ona: „Serdeczne dzięki za tę ostatnią przysługę. Jeśli kiedy dojdziesz do mego wieku, to zrozumiesz, że śmierć dla ludzi jest równą potrzebą jak sen”.
 Śmierć jest równą potrzebą jak sen!
 Frazes ten dla nas, posiadających instynkt samozachowawczy, instynkt życia, jest wprost potwornym frazesem. Tymczasem tłomaczy się prosto i daje nam klucz do rozwiązania zagadki dla czego w wypadkach nie spowodowanych ani chorobą ani nieszczęściem, jednak umieramy.
 U ludzi starszych, niekoniecznie nawet starszych, a znużonych życiem instynkt śmierci zastępuje instynkt życia!
 To samo da się zupełnie powiedzieć o młodości.
 Każdy tak długo jest młody, dopóki młodym chce pozostać!
 Skoro zamiera w nim radość życia — staje się starcem!
 Ta formuła, ten klucz, daje nam całkowite wyjaśnienie fascynującej tajemnicy niewiędnącej urody Ninon de Lenclos.
 „Belle Ninon“ tak długo była młodą, dopóki sama tego chciała!
 Była młodą gdy miała lat sześćdziesiąt, siedemdziesiąt i osiemdziesiąt, gdyż przeważała w niaj radość życia, przeważał temperament młodej kobiety.
 Lecz nadszedł dzień, dzień smutny, dzień depresji. I zapragnęła Ninon stać się starą kobietą, zostać matroną.
 Zapragnęła nią zostać i istotnie została, a gdy postarzała się duchem i fizycznie zmieniła swój wygląd. A wówczas wy-