bie leki śród otaczającej ich roślinności. Już w starych papyrusach egipskich i indyjskich, znajdujemy wzmianki o zioło-lecznictwie, właściwościach leczniczych poszczególnych roślin i ówczesnej medycynie, z których to dowiadujemy się, że wogóle pierwszymi lekami były rośliny, zaś pierwszymi lekarzami pasterze, pustelnicy i duchowni.
Wiara w zbawienne działanie ziół, dziedziczona z pokolenia na pokolenie, a tak licznie potwierdzona w najnowszych czasach, przykładami wyleczenia ziołami chorych, — często opuszczonych już przez lekarzy — nie da się żadnemi argumentami obalić, ani osłabić.
Co prawda, Wojnowski nie jest zwolennikiem, czy propagującym teorję leczenia chorób w Polsce wyłącznie tylko ziołami, twierdzi jednak, że wśród bogatej flory świata, znajduje się tysiące gatunków i odmian roślin, które bądź to same, bądź to odpowiednio przygotowane w połączeniu z innemi roślinami, są wprost cudownym środkiem na szereg chorób, przeciwko którym oficjalna medycyna niema dotąd sposobów pewnych i radykalnych.
Wojnowski badając historję zioło-lecznictwa u ludów dalekiego wschodu i południa, a w szczególności w Indjach, Tybecie i Indochinach, natknął się na wiele wprost cudownych w działaniu ziół i korzeni, a sięgając do historji zioło-lecznictwa, specjalnie ludów dalekiego wschodu, stwierdził, że niektóre gatunki ziół i ich działanie, a raczej ich wpływ na organizm ludzki, znane już były na kilka wieków przed Chrystusem Panem. Już Hipokrates opisuje w dziełach swych przeszło 100 roślin, służących za jego czasów do leczenia różnych chorób, zaś uczeń Arystotelesa, sławny Teofrast, żyjący w III wieku przed Chrystusem, opisał kilkaset ziół leczniczych, stwierdzając w nich wielką moc i skuteczność działania przy leczeniu najróżnorodniejszych chorób. W pierwszym wieku po Chrystusie Dioskorides zebrał przekazany mu przez przodków materjał z dziedziny botaniki i zioło--
