choroby skóry, złośliwą anemję, zanik czerwonych ciałek krwi; oraz III grupę chorób wywołanych bakterjami. Wojnowski dostosował tedy swoje specyfiki z ziół leczniczych i korzeni do leczenia większości z wyżej wymienionych chorób. Specyfiki te zawierają odpowiednie i w odpowiedniej ilości sole, które są w możności dostarczyć tkankom z jednej strony materjału potrzebnego do ich odbudowy, z drugiej zaś strony pobudzić je do energicznej samoobrony. Najprzeróżniejsze inne składniki tych specyfików działają jednocześnie, już to łagodząco — kojąco, już to podniecająco, przeczyszczająco, już to wzmacniająco, zależnie od przeznaczenia jakiemu mają służyć, a co najważniejsza, działanie ich na organizm ludzki nie jest nigdy jednostronne i nigdy nie grozi szkodliwemi dla zdrowia następstwami.
Wojnowski prosił o zaznaczenie w tem miejscu, że wynik leczniczy przy stosowaniu, względnie używaniu jego preparatów, nie jest natychmiastowy, a często nawet, zwłaszcza przy leczeniu reumatyzmu, artretyzmu, podagry i ischiasu, ogólny stan chorego zdaje się być gorszym, twierdzi on jednak, że objawy rzekomego pogorszenia szybko, bo już po kilku dniach przemijają, poczem kuracja postępuje normalnie naprzód i trwać musi przynajmniej 6 — 8 tygodni, a czasem i dłużej.
Jasnem jest również, że preparaty z ziół leczniczych i korzeni Wojnowskiego, nie są środkami cudownemi i nie twierdził on, że wyleczą one każdy chory organizm. Samo wyleczenie bowiem z danej choroby zależne jest — zdaniem Wojnowskiego — w pierwszym rzędzie od stanu w jakim znajdują się poszczególne komórki chorego organizmu, zwłaszcza t. zw. „leukocytów“, od warunków życia chorego i od ścisłego przestrzegania wskazówek Wojnowskiego podczas kuracji jego środkami. Niemniej jednak Wojnowski przedstawił mi cały szereg opinji pp. lekarzy, którzy preparaty jego stosowali i stosują, oraz setki
