nami, posługując się tylko w rzadkich wypadkach innemi środkami naturalnemi.
Wojnowski jest zasadniczo przeciwnikiem wszelkich zabiegów chirurgicznych, choć z drugiej strony, jest pełen podziwu dla obecnej chirurgji i zdobyczy w tej dziedzinie nauki. Chirurgów nazywa największymi artystami XX wieku, i dziwi się, że społeczeństwo zachwyca się i opiewa wszystkie dziedziny sztuki, a dla największej i najtrudniejszej z nich, dla chirurgji, ma tak mało uznania i zachwytu.
Wojnowski jest również absolutnym przeciwnikiem stosowania i leczenia chorób preparatami chemicznemi, twierdząc, że one właśnie bardzo często powodują choroby i powoli zabijają organizm.
Dlatego też, o ile Wojnowski sam siebie nazywa skromnie bojownikiem zioło-lecznictwa, to poza tą skromną nazwą ukrywa się daleko głębsze znaczenie, albowiem Wojnowski jest niejako kapłanem i przedstawicielem nauki i filozofji Bramainów, nauki, którą on bezustannie pogłębia i przez którą stał się on dobroczyńcą i pocieszycielem cierpiącej ludzkości.
Tych słów parę w dzisiejszym odczycie poświęcić pragnąłem Oskarowi Wojnowskiemu.
Już po wygłoszeniu niniejszego odczytu, a mianowicie w dniu 21 czerwca b. r. doniosła Polska Agencja Telegraficzna, że na posiedzeniu Wiedeńskiego towarzystwa lekarskiego w dniu 20 czerwca przedstawił docent tamtejszego uniwersytetu dr. Politzer obecny stan badań nad t. zw. „promieniami wzrostu“, odkrytemi przez badacza rosyjskiego Gurwicza.
