Strona:Stanisław Antoni Wotowski - Sztuka i czary miłości.djvu/101

i dramatów, siedzi, prawiąc ze swej strony kwieciste dusery i madrygały.
 W pewnym momencie markiza wyciąga złotą tabakierkę — zażywanie tabaki było wielce modne śród dam i kawalerów XVIII w. — uprzejmie częstuje:
 — Proszę...
 Casanowa dziękuje, bierze szczyptę, zażywa... i po chwili poczyna przerażliwie kichać; kicha tak silnie, iż aż krew mu idzie z nosa.
 — Ależ mocna tabaka...
 — Istotnie mocna... widzisz... i ja...
 Markiza również zażyła tabaki — i jej nosek również krwawi od kichania... Biegnie szybko po srebrną miednicę przedstawia ją Casanovie i sama nad nią głowę opuszcza. Tak stoją a krew ich spadając do miednicy, łączy się wspólnie.
 — Złączeniśmy... mówi markiza...
 Krwawienie niezadługo ustaje — a wtedy zaśmiewają się z swej przygody.
 — Dałem ci najwyższy dowód miłości — żartuje Casanova — złożyłem ci daninę z krwi!
 — Ja również!... filuternie dodaje dama.
 Casanova wyszedł niezwykle zadowolony ze swych odwiedzin, rad, iż tracąc kochankę, pozyskał przyjaciółkę.
 Lecz, w dni parę później dopiero, zrozumiał istotną treść całej przygody.
 Przybywa doń bowiem jakiś nieznajomy

95