Strona:Stanisław Antoni Wotowski - Sztuka i czary miłości.djvu/132

 Pierścionek ną palcu środkowym — moje serce jest już zajęte.
 Pierścionek na palcu serdecznym — nie staraj się o moje względy, jestem mężatką, lub jestem zaręczona.
 Pierścionek na małym palcu — nie chcę wychodzić za mąż.
 Bransoletki;
 Jedna na prawem ręku — jestem wolna i szukam miłości.
 Na obu rękach — nie kocham męża... pożądam... tęsknię.
 Na lewem ręku — pragnę pozostać wierną.
 Dalej do rzędu talizmanów miłosnych zalicza pani Staffe i obrączki ślubne. Czy to nie najczęstszy talizman? — zapytuje. Wszak obrączki noszone są ze złota, czasem dukatowego złota — a to złoto (jak i my już nadmieniliśmy poprzednio) w myśl tradycji kabalistycznych posiada własność przyciągania miłości i utrwalenia wierności wzajemnej.
 Dle tego też — mówi dalej — moment w którym duchowny podaje nowożeńcom obrączki jest najwyższej doniosłości. Jeśli małżonek nie wsunie jej odrazu na koniec palca, lecz zatrzyma na palca początku — żona będzie panią domu — jeśli zaś postąpi odwrotnie — do niego będą należały rządy,
 Taką jest doniosła rewelacja pani Staffe, której nie umiem podawać za bezwzględny pewnik — lecz każdy łatwo może ją sprawdzić na sobie jeśli

126