Strona:Stanisław Antoni Wotowski - Sztuka i czary miłości.djvu/140

Pierwiosnek — pociecha
Piołun — gorycz, rozłąka
Piwonja — wstyd, hańba
Pnącz — związek miłosny
Pokrzywa — okrucieństwo
Pomarańczowy kwiat — czystość
Porzeczki — wdzięczność
Powój — zalotność
Poziomki — dobroć nieporównana
Pzytulja — zmiana, oziębłość
Prie łebki — naiwność
Rsezeda — przywiązanie
Rozmaryn — „niedługo nastąpi nasz związek“
Róża biała — piękność, niewinność
 „ różowa — spokojne uczucie
 „ czerwona — miłość gorąca
 „ żółta — zazdrość
 „ pospolita — naiwność
 „ wraz z liśćmi — „posiadasz wdzięki ukryte“
 „ z cierniami — „kolesz“
Bukiet róż mieszanych — „pragnę cię“
Rumianek — utrata ukochanego
Ruta — staropanieństwo
Rzerzucha — złośliwość
Sasanka — naiwność, pierwsze uczucie
Sit polny — uległość
Słonecznik — „tyś mojem słońcem“
Stokrotka — przywiązanie, niewinność
Szafirek — przywiązanie
Szafran — „zawiodłeś mie“
Szałwia — czystość
Szarotka — niewinność, ukochanie
Szczaw — cierpliwość
Szparag — ucieczka, lęk przed ukochanym
Slaz — słodycz
Śliwa — „pamiętaj, żeś mi przysięgał“
Trawa — ukojenie, zaufanie
Trzmielina — „mam twój obraz wyryty w mojem sercu“
Tuberoza — grymasy, niestałość
Tulja — przeżycie
Tulipan — miłosne wyznanie
Tymianek — „jam twoja“
Tysiącznik — błogość, szczęśliwe pożycie
Wawrzynek — chęć podobania się, zalotność
Werbena — urok, czar

134