Ta strona została uwierzytelniona.
ROZDZIAŁ I.
Wszechpotęga miłości.
Wszystko w naturze uczy,
Że kochać — rozkosz prawdziwa.
Serca miłością złączone
Szczęścia na świecie doznają,
W niem uciechy niezliczone,
Gdyż się wzajemnie kochają.
Nieczułe tylko stworzenia,
Sprzeczną duszy idąc drogą,
Gardzą darem przyrodzenia
I szczęśliwe być nie mogą.
„Piosenka z 1810 r.“,
Warszawa, K. W. Woycicki.
Oh! Eros, dieu tout — puissant! Toi, oh amour tu es assurement éternel! La race humaine est vieille sur la terre, mais tu l’as suivie à travers les àges. Morts sont les superbes, qui reposaient sur les lits des mages de l’Olympe, morts les hèros glorieux qui habitaient l’enceinte de Valhalli! Morts tous les dieux des anciens, tous... excepté Eros! Eros tout — puissant, l’eternel!... Son oeuvre est tout ce que tu vois. Il entretient les génèrations, sa prèsence est partout!
3
