Strona:Stanisław Antoni Wotowski - Wiedza tajemna.djvu/115

 Hipokrates (V w. do Nar. Chr.). Słynny lekarz, wielki miłośnik hermetyzmu. Leczył nieznanymi środkami, pozostawił traktat „O snach“.
 Jakób I, król angielski XVI w., wielki erudyta; znawca nauk tajemnych. Napisał „Demonologię“, w której udowadniał, iż czarownicy utrzymują kontakt z czartem. Prócz tego „Komentarz do Apokalipsy“ — wielce naiwny.
 Jamblicus — komentator i pisarz okultystyczny pierwszych wieków chrześcijaństwa. Podaje sposoby zaklęć i wywoływania duchów.
 Krisznamurti — współczesny prorok hinduski i wedle teozofów, inkarnacja nowego mesjasza.
 Kircher Anastazy. — Jezuita urodzony 1602 r. w Niemczech — zmarły 1680 r. w Rzymie. Zajmował się siłami niewidzialnymi, alchemią i hieroglifami. Przeczuł, przed Mesmerem, potęgę magnetyzmu, napisał „Magnes, magneticum seu de triplici in natura magnete“.
 Lowski Wincenty (zm. w Gdańsku r. 1488) — słynny alchemik polski.
 Lavater — twórca nauki o fizjonomistyce.
 Lenormand — słynna wróżka z kart, początku XIX w.
 Lucas (współcz.) — starał się zgłębić metody okultystycznego leczenia. Z zawodu znakomity chemik, oficjalną naukę zestawia z hermetyzmem.
 Lombroso — znakomity kryminolog i spirytysta.
 Leadbeater — współczesny pisarz okulistyczny, twórca teorii o aurze, otaczającej człowieka.
 Loyer Piotr, ur. 1550. Słynny demonograf. Zadedykował Bogu swój „Traktat o widmach i duchach“.
 Des Mousseaux i Mirville — demonolodzy końca XIX w., tłomaczący zjawiska mediumiczne współdziałaniem szatana.
 Merlin — Czarownik francuski V w., w rodzaju Fausta i Twardowskiego, często wspominany. Postać legendarna.