Ta strona została skorygowana.
rozlega się na kobiercu litewskiej łąki. W żadnej innej powieści nie czułem tak zapachu pój i zbóż, jak w Nad Niemnem. Jest to jedna z najpiękniejszch książek polskich. Orzeszkowa i jej twórczość, to jak gdyby rzeka, wijąca swe czyste wody pośród borów i pól. Rzeźwiące tchnienie wieje od niej na spalone wielkomiejską gorączką czoła. O jakże dobrze jest tu usiąść na brzegu i słuchać! Rzeka szumi, szumi.
Są jeszcze lasy, lasy zielone,
Wiekowe dęby;
Są jeszcze ludzie,
Ludzie o duszy,
Jak dęby silnej.
Jest jeszcze siła
W czarnej matce ziemi.
Wyorzemy ją pługów ostrzami.
Jest jeszcze życie,
Które w ziarnach drzemie
I wyrośnie kłosy złotemi.
Są jeszcze dłonie
Twarde, jak żelazo,
Jak stal niezłomne ramiona,
Są jeszcze serca,
Jak ruń łąk zielona,
