nauk przyrodzonych i rysunku, pilnował przytem formalności, przepisów i ćwiczeń domowych, których mianowicie wzmienione wyżej Seminaryum nauczycielskie całkowicie jest pozbawione.
Te dwa istotne dla dobra Szkoły życzenia, skoro spełnione zostaną, Wizytator zaręcza, że Szkoła ta, co na liczbie straci, zyska na realnym pożytku. W tym względzie teraz uważana ma prawdziwych uczniów w klasie I, 28; II, 23; w Instytucie nauczycielskim 4, ogółem 55.
W roku 1825 szkoła wartska znacznej zmianie ulega: otrzymuje bowiem uposażenie rządowe i świeckich nauczycieli w charakterze kolabotorów czyli pomocników. Skład jej stanowią: O. Bonawentura Helanczewski rektor, prefekt i profesor pierwszy, O. Feliks Ramlau profesor języka niemieckiego i innych nauk, Michał Piłczyński kolaborator od rządu naznaczony, Franciszek Lewandowicz i Jakób Bieniaszkiewicz kolaboratorzy od rektora przybrani (w przeszłym roku szkołę ukończyli). Z liczby uczniów kończących, czterech zostało korepetytorami. Uczniów klasy II r. drugiego było 9; klasy II roku pierwszego 21; klasy I uczniów 28; „uczniów dążących do klasy I” było 59 (między nimi żyd jeden), razem 123 (bo i kolaboratorzy jeszcze do uczniów zaliczeni, dopełniając sami nauki z niektórych przedmiotów). Mowę w kościele na pochwałę ś. Antoniego miał Rafał Gustowski z klasy I.
Wizyta kuratora szkół wojewódzkich Onufrego Lipińskiego podaje niektóre szczegóły, odmian zaprowadzonych dotyczące, co widać z następującego jej protokółu.
