Dnia 1 września 1830 r. rozpoczęto szkołę ze zmianą niektórych profesorów. Skład ich taki: O. Roch Alscher rektor i profesor, O. Marcin Grybkiewicz profesor, O. Antoni Koziczkowski profesor, p. Michał Piłczyński profesor. Uczniów było tylko 108, mianowicie w klasie początkowej 13; w kl. I, 38; w kl. II oddział 1, 25; w kl. II oddział 2, 14; w kl. III, 18. W drugim półroczu od 1 marca 1831 r. do końca lipca t. r. znajduję ich 97. Wizyty nie było.
Na r. 1831—32 ciż sami, jak wyżej, profesorowie; skutkiem zapewne rozruchów w kraju, było uczniów zaledwie 64, to jest: klasa początkowa ma 10; I, 13; II, 1, 16; II, 2, 14; III, 11. W drugiem półroczu (od 1 marca do końca lipca) 1832 r. było 85: kl. począt. 14; I, 23; II, 1, 18: II, 2, 18; III, 11.
Przez wszystkie lata zapisywano w księdze szkolnej nazwiska uczniów, miewających mowy w kościele na uroczystości ś. Antoniego o godzinie 2 po południu. Ostatni, w tym roku 1832, jest Ignacy Papiewski, uczeń klasy II, oddziału II, późniejszy proboszcz w Uniejowie.
Na tem kończy się księga szkoły bernardyńskiej w Warcie, bez zaznaczenia rozporządzenia rządowego, zamykającego szkoły zakonne.
Szkoła Wartska, jakkolwiek należała do typu dawnych szkół klasztornych, łatwo jednak przyjęła zmiany czasom późniejszym odpowiedniejsze, czego dowodzą pochwały wizytatorów, ludzi uczonych i pedagogów, którzy po sobie zostawili dzieła szkolne nie bez wartości[1]. Bernardyni uczyli języ-
- ↑ Każdy z wymienionych tu Wizytatorów, autorem jest prac naukowych drukiem ogłoszonych, których kilka tylko wspominam. Lewocki Onufry wydał Jeometryą (Warsz, 1828,
