Strona:Stanisław Czycz - Ajol.djvu/25

 — A, bo nie lubię grzybów. Zresztą to był zdaje się trujący.
 — To po cóż go brałeś?
 — Zdawało mi się przedtem że dobry.
 Spytał mnie czy wiem po co do mnie przyjechał, powiedziałem że nie.
 — Przyjechałem po rewolwer.
 — Prawda, chcesz się kropnąć, i ja mam być z Lidką, pamiętam. Chętnie ci go dam, ale
 — ale co?
 — Dam ci go.
 — Najpierw jednak coś zrobimy, coś sobie pomyślałem, przyjechałem po rewolwer i po ciebie. Wiesz że mnie nie zależy już na niczym
 — wiem, nie widzę u ciebie nic na czym by mogło zależeć.
 — To jasne widzenie orientuje cię chyba że i ty nie masz nic do stracenia,
 mówił o napadzie na pewną knajpę, ma to przemyślane musi się nam udać, będziemy mieć wreszcie forsę więc do wyboru dziwy w ogóle co nam się zachce, zdecydowany z sobą skończyć pomyślał że skazaniec gardzący szansą zakosztowania tak zwanej urody życia w tych co mu jeszcze zostały dniach jest frajerskim durniem
 — i pomyślałeś w tym sensie też o mnie — wtrąciłem.
 — Za ciebie; wiem że jesteś w myślenie ubogi więc cię wsparłem.
 — Sam już o takim napadzie myślałem — powiedziałem (niezupełnie zresztą kłamiąc).
 — To cię nie doceniałem. Zabieraj rewolwer i jedziemy, gdzie go masz?
 — A jak się nie uda?
 — Będziemy mieli rewolwer. Jesteś już powiedzmy zdecydowany skończyć i obojętny ci dzień i sytuacja, z najprzeróżniejszych czy nie podoba ci się bojowa, zginąć na polu chwały, co?
 — Ale rewolwer mam schowany w lesie daleko stąd a teraz chce mi się pić i muszę iść do domu.
 Poszedł ze mną, napiłem się wody, wróciliśmy do