Strona:Stanisław Grochowiak - Wiersze wybrane.djvu/370

Ta strona została uwierzytelniona.
Archeologia (II)


Jaką nam duszę przypiszą po wiekach,
Gdy będą chodzić po tych chłodnych miastach,
Jak bosy chłopiec na wieczornej plaży
Pośród piaskowych — kiedy stąpa — fortec?

Jaką im czułość złoży na powiekach
Architektura cmentarno graniasta,
Sanatoryjnych pełna korytarzy,
Gdzie lista nazwisk to rodowy portret?

Jak nas wykrzeszą z tych kościanych mebli,
Które są rzeczy — ale nie przedmioty,
Bo i przedmiotom nakładamy sztandar
Swej hojnej pychy — ten zwie się pokrowiec — ?

Czyżby zechcieli, aby nas dostrzegli
W eksperymentach kontentej niemoty,
W klekocie dzwonów, jak strąków w girlandach?
Rzecz o poezji. Dzwonniku, odpowiedz.

Widziałem we śnie ląd archeologów,
Gdy obracając wiatrakami łopat,
Z popiołów kręcąc konopiaste bicze,
Grób otwierali jak królewski poród.