skich, i inni, a umarli wkrótce potem z ran Władysław Skrzydlewski, syn Władysława z Sulęcina, uczeń gimnazyum trzemeszeńskiego,[1] i Jan Koszutski.
W tym samym dniu, 29 kwietnia, w którym powstańcy ponieśli klęskę pod Brdowem, połączone kolumny majorów Kondrateńki i Manturowa w sile 9 kompanii piechoty uderzyły na Taczanowskiego w Pyzdrach, gdzie się znajdowali Jan hr. Działyński i dr. Władysław Niegolewski jako ochotnicy.
Przez 8 godzin powstańcy stali pod ogniem piechoty i artyleryi nieprzyjacielskiej, na krok nie ustępując miejsca. Atak kosynierów pod wodzą Ganiera d'Abin, który szedł na przedzie, zatknąwszy czapkę na pałaszu, walkę rozstrzygnął. Nieprzyjaciel cofnął się z pospiechem.
W tej bitwie odznaczyli się z jazdy: Bolesław Bronikowski, Mieczysław i Tadeusz Jaraczewscy, Stefan Zakrzewski i Budziszewski z Wołynia.
Pod Pyzdrami polegli między innymi: Kaźmierz Kardoliński, syn Piotra i Antoniny z Trąmpczyńskich, Feliks Jankowski i Konstanty Siekierski, ciężkie zaś rany odnieśli Władysław Zakrzewski i Faucheaux, który przybył Taczanowskiemu na pomoc, ranny też został Stanisław Budziszewski.
Dnia 1 maja wyruszył Taczanowski, którego szefem sztabu był major Strzelecki, z Pyzdr ku Choczowi. Dowódzwo nad wszystkimi strzelcami objął Witold Turno, syn Wincentego z Obiezierza i Heleny z hr. Kwileckich. Był to dzielny człowiek. Ukończywszy nauki w Paryżu w szkole politechnicznej, gdzie mianowicie do matematyki okazał niemałe zdolności, wstąpił do 2 pułku gwardyi ułanów w Berlinie, by się zapoznać z rzemiosłem wojennem. Po uzyskaniu stopnia oficerskiego, osiadł na wsi i z zapałem oddał się gospodarstwu. Z tych jego zajęć wyrwało go powstanie. Pod Pyzdrami złożył dowody wielkiego męstwa.
Po nieznacznych potyczkach pod Choczem, Dobroszynem i Kołem, gdzie się znów odznaczył Witold Turno, a zginął waleczny kapitan Kaźmierz Unrug, syn szambelana
- ↑ Żychliński T. Pamiętniki z r. 1863.
