Przy sądach apelacyjnych byli także tłomacze, lecz tylko w stopniu i z pensyą asystenta, która 500 talarów wynosiła.
Przy tak małej pensyi nie można było mieć zdatnych tłomaczy, a przecież od ich pojęcia, stopnia wykształcenia i taktu zawisł nieraz los stawającego przez sądem Polaka.[1]
W r. 1851 ponowił August hr. Cieszkowski w sejmie pruskim stawiany kilkakrotnie na sejmach W. Księstwa Poznańskiego wniosek o założenie uniwersytetu w Poznaniu, choćby na początek z dwoma fakultetami: teologicznym i filozoficzno-kameralistycznym i to z wykładem polskim. Wniosek jego odesłano do komisyi, która go odrzuciła. polecając natomiast utworzenie katedr języka i literatury polskiej w Wrocławiu i Berlinie.
Także w Radzie miejskiej poznańskiej przedłożył radny Salkowski petycyę o założenie uniwersytetu w Poznaniu do ministeryum i sejmu dnia 29 marca 1851 r., nie żądając jednak, aby to był polski uniwersytet. Na tę petycyę zgodziła się Rada znaczną większością głosów na posiedzeniu, na którem było 8 Polaków i 11 Niemców. Petycyę odesłano do Berlina. W odpowiedzi ministeryum zgromiło ostro Radę poznańską, iż przekroczyła swój zakres działania!
Dnia 12 marca 1853 r. znów Polacy w sejmie pruskim, poparci przez katolickich posłów niemieckich, powtórzyli swe żądanie. Ale wniosek ugrzązł w komisyi.
Jeszcze raz, dnia 23 lutego 1854 r. wystąpił August hr. Cieszkowski z takim samym wnioskiem, ale i tym razem napróżno.[2]
Dnia 5 kwietnia 1853 r. umarł w Poznaniu biskup-sufragan poznański Jan Kanty Dąbrowski. Urodzony 1791 r.
