Do r. 1869 przeszkody, stawiane przez rząd, były przyczyną, że W. Księstwo Poznańskie nie miało własnego, polskiego teatru. Dopiero, gdy w tym roku zaprowadzono nową ordynacyą procederową, zabrano się w Poznaniu do wykonania tego, nad czem już dawno przemyśliwano. Celem ustalenia sceny polskiej w Poznaniu i wybudowania gmachu teatralnego zawiązał się 1 grudnia 1869 r. komitet teatralny, w skład którego weszli: Adolf hr. Bniński jako prezes, dr. Jarnatowski jako kasyer, Teodor Żychliński jako sekretarz i Leon Śmitkowski.
Komitet ten uzupełnił się zaproszeniem 23 obywateli z W. Księstwa Poznańskiego i z Prus Zachodnich do swego grona, wydał odezwy i zwołał dwa wiece teatralne do Bazaru, a dnia 13 grudnia 1870 r. zawiązano Spółkę teatralną, której Bolesław Potocki z Będlewa darował na budowę przyszłego gmachu teatralnego nieruchomość swoją przy ulicy Królewskiej, dla tego też Spółka przyjęła nazwę: Teatr polski w ogrodzie Potockiego. Kapitał zakładowy wynosił 60,000 talarów, podzielonych na 1200 akcyi po 50 talarów.
Równocześnie wybrano z łona komitetu Komisyą wykonawczą, którą składali Mieczysław Łyskowski jako przewodniczący, Adolf hr. Bniński, Leon Śmitkowski, Antoni Krzyżanowski i Władysław Jerzykiewicz jako kasyer. Komisya przybrała sobie jako płatnego sekretarza dr. Władysława Łebińskiego i wezwała 2 lutego 1871 r. rodaków do subskrypcyi na akcye Spółki.
Pierwsze walne zebranie akcyonaryuszy odbyło się 6 maja 1871 r. Wybrano na niem do Rady nadzorczej Spółki: Adolfa hr. Bnińskiego' jako prezesa, Mieczysława Łyskowskiego jako wiceprezesa, Franciszka Dobrowolskiego jako referenta, Stanisława hr. Czarneckiego, Władysława Jerzykiewicza i Antoniego Krzyżanowskiego, Rada zaś nadzorcza mianowała Ignacego Grabowskiego dyrektorem Spółki, a radcami Dyrekcyi Teodora Żychlińskiego i dr.
- ↑ Koryzna (Fiałkowski) W. Teatr polski w Poznaniu. Poznań 1898, str. 62 i następne.
