nata na Wróblewie, którą to ordynacyą założył 1845 r. Józef hr. Kwilecki.[1]
Dnia 9 października t. r. umarł Jan Nepomucen Budzyński, wychowaniec OO. Reformatów w Pakości, potem uczeń gimnazyum bydgoskiego, które ukończywszy, słuchał filologii klasycznej w Wrocławiu. W r. 1831 walczył w 1 pułku ułanów kaliskich, pod Kawenczynem został ranny, pod Wilnem mianowany podporucznikiem, pod Szawlami bił się jako porucznik, a wcielony do korpusu Chłapowskiego, dnia 14 lipca przeszedł granicę pruską. Po odsiedzeniu kary w Szczecinie musiał służyć trzy lata w wojsku pruskiem najprzód jako prosty żołnierz, później jako podoficer. Przez kilka lat był nauczycielem domowym, później rządca w Kuklinowie, wreszcie nabył na własność Klerykę, a później Głównę i Nadolnik. W r. 1848 był organizatorem sił zbrojnych, w r. 1863 wspierał moralnie i materyalnie sprawę narodową. Był członkiem Komitetu Towarzystwa Pomocy Naukowej na powiat gnieźnieński, członkiem Dyrekcyi Towarzystwa rolniczego średzko-wrzesińsko-gnieźnieńskiego, założycielem Towarzystwa przemysłowego w Gnieźnie, członkiem dozoru szpitala katolickiego i kuratorem kasy oszczędności tamże, wieloletnim członkiem sejmu prowincyonalnego, należał do Dyrekcyi komisyi stanowej dla spraw ubogich i Dyrekcyi ubogich krajowych, oraz do Zarządu Domu poprawy w Kościanie i Dyrekcyi kasy zasiłkowej prowincyonalnej.[1]
Strona:Stanisław Karwowski - Historya Wielkiego Księstwa Poznańskiego T2.pdf/287
Ta strona została przepisana.
