Strona:Stanisław Karwowski - Historya Wielkiego Księstwa Poznańskiego T2.pdf/44

ty, czas nadszedł. Śmierć lub zwycięstwo! wołał p. sekretarz policyjny w odezwie z dnia 18 maja tegoż roku.
 Kiedy niekiedy przesyłał Baerensprung związkowi londyńskiemu kwoty po 10—25 talarów na koszta druków itd., dołączał kopie listów, rzekomo z Kaliskiego otrzymanych a chwalących skuteczność emigracyjnych odezw. Przy każdej sposobności wymyślał Post posłom polskim, walczącym w Izbie pruskiej o prawa narodu, a równocześnie zwał szlachtę i duchowieństwo patryotami, którzy w pantoflach i szlafroku pragną ocalać ojczyznę.
 Korespondencya ta trwała bez przerwy do maja 1860 r. i spowodowała dnia 12 maja t. r. powtórną interpelacyę Niegolewskiego.
 Niegolewski zapytywał się o wynik śledztwa dyscyplinarnego, wytoczonego urzędnikom, obwinionym o rozrzucanie odezwy, oraz o dalsze kroki gabinetu w tej sprawie; obwiniał wręcz nie tylko Baerensprunga i jego podwładnych, ale także naczelnego prezesa Puttkamera i prokuratora Knebla, dobrze wiedzących o istotnym stanie rzeczy, a jednak spokojnie patrzących na to, jak urzędnicy policyjni przedkładali sądowi fałszywe sprawozdania, odczytał wyjątki z 24 listów, wysłanych przez Baerensprunga do Londynu w latach 1858—1860, których oryginały z wielkim trudem i kosztem udało mu się wydostać, i pokazał oryginalny list Baerensprunga, pisany do Niederstättera z Berlina dnia 6 kwietnia 1859 r.
 W całej tej sprawie złożył Niegolewski dowody niepospolitej sprężystości, zręczności i poświęcenia.
 Minister spraw wewnętrznych hr. Schwerin starał się osłabić ogromne wrażenie, jakie interpelacya Niegolewskiego wywołała, twierdzeniem, że sprawę poruszoną należało oddać władzy sądowej, a nie omawiać w Izbie, gdzie twierdzenia Niegolewskiego na razie mogą być uważane jako domysły, po większej części nieudowodnione (!), przyznawał, że postępowanie władz poznańskich nie zawsze mogło być pochwalone ze strony rządu państwa, lecz zaznaczał, iż wobec uniewinniającego wyroku sądu dyscyplinarnego w sprawie Niederstättera, jak również wobec wyroku sądu stanu, skazującego Rewita na karę 2 lat więzienia, władza admini-