rzystw uczonych, a posłując od r. 1887 w miejsce Kantaka do sejmu pruskiego, zajął w Kole polskiem dzięki swym zdolnościom i nauce wybitne stanowisko.[1]
Na eksportacyi przemawiali: Franciszek Dobrowolski w imieniu redakcyi Dziennika Poznańskiego, Wawrzyniec hr. Benzelstjerna-Engeström w imieniu Towarzystwa Przyjaciół Nauk, sędzia Stanisław Motty jako kolega niegdyś w urzędzie, a w końcu w zawodzie poselskim, wreszcie książę Zdzisław Czartoryski imieniem obywatelstwa, na pogrzebie zaś w Kaźmierzu ks. dr. Jażdżewski i Stefan hr. Kwilecki jako kolega poselski i przyjaciel rodziny Jarochowskich.
Władysław Smoliński ogłosił w Bibliotece Warszawskiej 1888 r. piękną rozprawę p. t. Stanowisko Kaźmierza Jarochowskiego w historyografii polskiej.
Dnia 14 maja 1888 r. umarł inny znakomity uczony wielkopolski, ks. Jan Korytkowski. Urodzony w Gnieźnie 31 grudnia 1824 r. z Ignacego i Maryi z Wleklińskich, ukończywszy 1847 r. nauki gimnazyalne w Trzemesznie, wstąpił do seminaryum duchownego w Poznaniu, skąd po odebraniu subdyakonatu przeniósł się 1849 r. na akademią w Monasterze, gdzie po dwuletnich studyach uzyskał stopień licencyata teologii. Wyświęcony na kapłana 1851 r. przez ks. sufragana Dąbrowskiego, był najprzód wikaryuszem i mansyonarzem w Śremie, następnie nauczycielem religii i języka niemieckiego w seminaryum nauczycielskiem w Paradyżu, którą to posadę dla słabości zdrowia w r. 1853 opuściwszy, po odbyciu kuracyi u wód zagranicznych, przeznaczony został na wikaryusza do Strzelna, a 1854 r. przeniesiony na wikaryat i altaryą do Krotoszyna z obowiązkiem udzielania nauki religii w tamtejszem gimnazyum. W r. 1855 dostał w zarząd duchowny parafią w Trzcinicy w powiecie kempińskim, jako proboszcz trzcinicki został 1860 r. kanonicznie instytuowany. Za przekład książki ks. dr. Wicka w Wrocławiu p. t. Prawdziwa religia na język polski odsiadywać musiał od 28 stycznia do 12 lutego 1864 r. karę więzienną w Gnieźnie, na którą skazał go sąd apelacyjny w Bydgoszczy i najwyższy try-
- ↑ Dziennik Poznański. XXX, 71.
