myślności ze strony chłopa i mieszczanina i dowodem, że szlachcicowi przebaczamy winy, za które obecnie my mieszczanie i chłopi cierpieć musimy.”
Od Nowego Roku 1891 głównym celem Gazety Poznańskiej wedle oświadczenia Redakcyi miało być „rozbieranie spraw całej Słowiańszczyzny bez różnicy poszczególnych języków, plemion i odcieni, podawanie najważniejszych objawów z życia słowiańskiego i wzywanie do zgody i jedności wszystkich bratnich słowiańskich plemion.” Ta zmiana programu na nic się Gazecie Poznańskiej nie przydała i dnia 4 kwietnia 1891 r. z braku poparcia upadła.
Od 1 października 1889 r. zaczęli Ludwik Gayzler i Tadeusz Woliński[1] wydawać pismo p. t. Nowa Gazeta Poznańska i to w drukarni Jarosława Leitgebra i w nieco odmiennej zwierzchniej szacie od dawniej przez nich wydawanej Gazety Poznańskiej.
Zamiarem ich było — jak zapowiadali — pracować nad przywróceniem dawnych cnót domowych i społecznych, nad podtrzymaniem wiary ojców i wzmocnieniem podstawy materyalnej jako koniecznego warunku utrzymania bytu narodowego, oraz czuwać nad zgodą wszystkich stanów.
Nowa Gazeta Poznańska ogłosiła szereg artykułów o organizacyi pracy społecznej, o konieczności parcelacyi, o korzyściach zakładania Towarzystw wstrzemięźliwości, a w felietonie drukowano powieść historyczną Tadeusz Kościuszko przez J. P., ale już dnia 9 stycznia 1890 r. wyszedł ostatni jej numer.
Od 1 stycznia 1889 r. zaczęły wychodzić Nowiny Lekarskie staraniem Wydziału lekarskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk — pismo niemałej wartości naukowej.
Za podnietą patrona Maksymiliana Jackowskiego założył Antoni Brownsford, dziedzic Bożejewa w Średzkiem, pismo rolnicze dla włościan p. t. Poradnik Gospodarski, którego pierwszy numer wyszedł 5 lipca 1899 r. Na początku wychodziło to pismo w objętości 4 stron druku, a już w pierwszym roku miało 1000 przedpłacicieli. Pomagał Re-
- ↑ Był bratem ks. prałata Wolińskiego i mecenasa Adama Wolińskiego.
