ronima Kajsiewicza do braci księży, grzesznie spiskujących i do braci szlachty, niemądrze umiarkowanych.” W liście tym ów dawny żołnierz polski z r. 1831 potępił w gwałtowny i obrażający drogie wszystkim uczucia sposób duchowieństwo polskie, biorące udział w ówczesnym ruchu.
Przeciwko temu listowi Dziennik Poznański, mimo że nie należał bynajmniej do szkoły zwolenników spisków, wystąpił w stanowczy sposób, a ogromna większość społeczeństwa stanęła po jego stronie.
Po pierwszej nieudanej próbie urządzenia wielkiej religijno - narodowej manifestacyi w Kruświcy w r. 1860 utworzył się komitet, w skład którego weszli Adolf Łączyński z Kościelca, Józef Morawski, dyrektor Ziemstwa, z Kotowiecka, poseł dr. Karol Libelt, ks. Błaszkiewicz z Kruświcy i włościanin Haber, celem przygotowania wielkiej uroczystości roku 1863 na pamiątkę wstąpienia na tron polski przez 1000 laty dynastyi Piastów i zaprowadzenia chrześciaństwa w Polsce.
Tym razem arcybiskup Przyłuski przyrzekł pomoc komitetowi.
Uroczystość miała odbyć się 13 września 1863 r., program zaś ułożono tak:
1. Poświęcenie odnowionego kościoła w Kruświcy.
2. Usypanie kopca Piastów na wzór kopca Wandy w Krakowie.
3. Odbudowanie kościoła P. Maryi w Inowrocławiu z kaplicą dla Apostołów Słowian.
4. Album pamiątkowe polskich pisarzów i artystów.
5. Założenie Towarzystwa ś. Wojciecha celem podniesienia oświaty wśród ludu.
O tym zamiarze doniósł Łączyński naczelnemu prezesowi, ten zaś przesłał list jego prezesowi rejencyi w Bydgoszczy, który w ostrych wyrazach zażądał zakazu uroczystości, poczem naczelny prezes zwrócił się do ministrów
