Literatura nasza nie posiada ani jednego umiejętnego, pragmatycznego wykładu dziejów zewnętrznych i wewnętrznych Wielkiej Rewolucji francuskiej. W znacznym stopniu wpłynęły na ten smutny i niezrozumiały bilans ubóstwa naszego warunki cenzuralne, które w ciągu długich lat nie pozwalały pisać o Rewolucji w duchu przedmiotowym ani wydawać i przekładać książek, wydawanych nawet w przekładzie na język rosyjski. Szeroko pomyślanego acz z gruntu fałszywego pamfletu Taine’a wydano zaledwie tom pierwszy („Francja przed Rewolucją” przekład Chmielowskiego i Grabowskiego W. 1879); najbardziej przedmiotowy i wartościowy, dziś jeszcze znaczenia ani wartości nie stracił pomimo dwu dziesięcioleci usilnej i owocnej pracy monografistów całego świata pracujących nad dziejami W. Rewolucji. Poza tym ogłoszono u nas drukiem w ostatnim dziesięcioleciu XIX w. dwutomową historję Migneta, napisaną w oryginale
