.png)
terata, za pomocą których tak łatwo nadać wierszowi połysk i gładkość — on chce przedewszystkiem oddać bezbośrednie swe uczucie w całej jego prawdzie i nagości.
W przeciwstawieniu do słowa literata, które jest przeważnie omówieniem, kłamliwą przenośnią, jest słowo Kasprowicza szczerym, wiernym i jedynym symbolem tego, co w duszy jego się dzieje.
I w tem dążeniu do absolutnej prawdy, by dać bezpośredni, szczery i jedyny obraz swej duszy przerwał wszystkie tamy i zapory, jakie dotąd poetę krępowały, porzucił i formę tak zwaną poetycką, a która jest tylko barbarzyńskim zabytkiem skostniałej poetyki klasycznej — pisze wierszem białym i powoduje się tylko wewnętrznym, uczuciowym rytmem.
I w tem tkwi znowu niesłychana intuicya twórcza. Mówiłem kiedyś, że pierwotne słowo nie było mówionem, lecz wyśpiewanem przez całą ciągłość uczucia, jakie wyrażało.
