Strona:Stanisław Sedlaczek-Szkoła harcerza.djvu/221

Ta strona została przepisana.

i wypowiedają rotę przyrzeczenia: „Mam szczerą wolę całem życiem pełnić służbę Bogu i Ojczyźnie, niść chętną pomoc bliźnim, być posłusznym prawu harcerskiemu“ [1]. W czasie składania przyrzeczenia wszyscy stają na baczność, a starszyzna salutuje.
Drużynowy po kolei podaje rękę młodzikom i mówi: „Na słowo Wasze wierzę Wam, młodzicy, że godnie spełnicie, co przyrzekliście. Od tej chwili jesteście członkami wielkiego Bractwa Harcerskiego. Pamiętajcie, że „gdy raz skautem — to na zawsze.“
Przyboczny przypina oznakę, młodzicy prezentują broń (laską) lub salutują, robią wstecz — zwrot, salutują drużynę. Rozkaz „Spocznij — Swobodnie! Młodzicy rozchodzą się po zastępach, podają rękę kolegom. Wszyscy śpiewają „Pieśń Filaretów.



  1. Gdy skautów do przyrzeczenia jest kilku, można odrazu wymienić nazwiska: N. N. X. Y. M. L., i t. d. — czy chcecie zostać harcerzami, i t. d., a ochotnicy opowiadają i przyrzekają gremjalnie. Wogóle nie jest to „przepis“ — i cała uroczystość może się odbywać w inny sposób, byle była zachowana zasadnicza forma uroczysta.