Strona:Stanisław Vincenz - Na wysokiej połoninie Pasmo I.djvu/575

bordiuh — woreczek z koziej skóry
borcowie — bojownicy
botej — stado owiec (kierdel)
brechać — kłamać
brechnia — kłamstwo
buchty (z niem. Buch) — księgi gruntowe
budżenyca — wędzonka
budz — świeży owczy ser
bujany — bujny
bułatny — stalowy
burzannik — młody, roczny niedźwiedź
butyn — przemysłowy wyrąb leśny
byrnia — bierwiono, kłoda

cara — ziemia
caryna, carynka — łąka kośna
chochłaty — rosochaty, czubaty
choromy — sień
chram — święto kościelne, odpust
chudoba — bydło (krowy i owce)
chwoja — gałęzie choiny
corkot — cichy szczęk
cykoty — drobne kamienie, piargi
cymbra — ściany drewniane studni, dołu
Czarna Rzeka — Czarny Czeremosz
czemny — grzeczny, zacny, miły
czepełyk — stary nóż zrobiony z kosy
czerdak — wartownia
czerniec — zakonnik obrządku wschodniego
Czesna Ryza — święto Matki Boskiej 2 lipca i 31 sierpnia
cziuha — wici, wiecha, którą zapalano na alarm
czyhra — krzaki, gąszcze

daraba — tratwa
darmowis — kutas
debry — bezdroża, droga nad przepaścią
delorny — wspaniały
deputat — dzierżawca lub pełnomocnik właściciela połonin
diak — śpiewak cerkiewny
didycz — dziedzic
diedyk — ojczulek
do cotu — dokładnie
domar — gospodarz, domownik
donyk — od dońka — córka — pieszczotliwie do chłopca. (Mówi się paradoksalnie do dziewczynki „synku“, a do chłopca „donyku“).
doubnia — młot leśny drewniany