Strona:Stanisław Vincenz - Na wysokiej połoninie Pasmo I.djvu/580

skit — klasztor, pustelnia
skoki — spady wody
słoboda — swoboda
słotennyk — ptak zapowiadający słotę
smereka — świerk
smolaki — nazwa pogardliwa dla żołnierzy od czarnych „smolastych“ mundurów pochodząca
soroczka — koszula
staja (koliba) — chata połonińska bez pieca
starygan — staruch
sum — smętek
sumno — smutno
swołok — drewniana belka pod powałą
syhła — nieprzebyty las
symbrila — ugoda, umowa
Syrojidy — mityczne podludzkie istoty
szarapatka — przybłęda z miasta
szłapak — pokraka
szpurnąć — cisnąć
sztajeramt — (z niem.) urząd podatkowy
sztoubur — słup o ludzkiej postaci
szymbałe-szymbałe — zgaduj zgadula (początek każdej zagadki)
szypoty — małe wodospady

ślipanka — ciemna droga leśna lub ścieżka, gdzie się idzie na oślep
świtowan — wędrowiec (chodzący „światami“)

tajstra — torba
tarnica — siodło drewniane
tatarwa — o Tatarach z pogardą
tełeg — miejsce do wypasu bydła (z węgierskiego)
terh — siodło (w przenośnym znaczeniu miara — tyle ile można wziąć na siodło)
tokma — umowa pasterska na wiosnę
tołoka — 1. pastwisko
 2. wspólna praca zakończona zabawą
tucza — chmura, także: burza, nawałnica
tuha — tęsknota
tuhy rok — głodny rok

ugodnik — osoba święta
ułogi — schody skalne

warki — niebezpieczny, groźny
watah — główny pasterz, baca