Strona:Stanisław Vincenz - Na wysokiej połoninie Pasmo I.djvu/581

watażko — przywódca opryszków
wesnarka — wiosenna chata sianowa
weremie, weremieczko — pogoda, dobry czas
wielici — olbrzymi
wieszczun — wieszcz, prorok, człowiek znający przyszłość
wiwkać — wołać, dawać hasło
worinie — drewniany płot huculski, który łatwo można rozebrać i ponownie założyć (np. aby przepuścić było lub konie)

zahata — spiętrzenie kłód podczas spławu
zahomonić — rozlegać się echem
zajda albo zawołoka — przybłęda, taki, co zaszedł w góry
zasowa — lawina błota
zasnowa — fundament
zarinok — brzeg kamienisty
zażmurzyć — zmrużyć oczy
zgonnik — handlujący trzodą chlewną
zimowik — chata w której się zimuje
zmyj lub zmyja — smok
zołotnyk — coś w rodzaju choroby przewodów żółciowych, wątroby i kiszek
zornica — gwiazda
zwierno — wiele zwierza tj. wilków
zwory — wąwozy
zymarka — chata z sianem, w której bydło spędza zimę

żerep — kosodrzewina
żertwa — smok
żonwa — dzięcioł (także: skrofuły)
żurba — smętek
żywa watra — ogień uzyskany przez tarcie drewienek
żywocina — wszystko, co żyje