Strona:Stanisław Vincenz - Na wysokiej połoninie Pasmo III.djvu/552

chudobić się — zbydlęcić
chusyd — pokorny, łagodny (wymowa ludowa)
ciurkało — źródełko
cot, do cotu — do cna
cykoty — piargi, drobne kamienie
czeladyna — kobieta
czemny — miły, grzeczny
cziuhy — wici, znak graniczny zapalany z różnych okazji
czujesz? — słyszysz?

dacz — tak nazywają Żydów zeuropeizowanych (przypisek Autora)
daraba — tratwa
debry — bezdroża, droga nad przepaścią
detyna — dziecko
dido — dziad
didycz — dziedzic
ditczyj — diabelski
ditko, didko — diabeł
diedia, diedyk — ojczulek
doina — pieśń rumuńska
doneczku — synku (od donyk, donyku)
doubnia, dowbnia — młot leśny drewniany
drymba — drumla
duka — bogaty gazda ze starego rodu
duma — myśl
dużyj — mocny
dziawkać — ujadać

Edelkastanien — kasztany jadalne
epikojrem — heretyk

fłojera — rodzaj długiego drewnianego fletu

gaura — legowisko niedźwiedzie
giłguł — wędrówka dusz u kabalistów (przypisek Autora)
gon — około pół kilometra
gotur — głuszec
grające słońce — rozognione
grażda — obronna zagroda gospodarska
gromownik — zaklinacz piorunów
gruń — grzbiet górski, pagórek

hádyna — żmija, gad
hadoczka, hadka — myśl
halmować — hamować
hodowaniec — adoptowany syn