Strona:Stanisław Vincenz - Na wysokiej połoninie Pasmo II Księga I.djvu/393

 Foka pytał spokojnie Pechkała:
 — Korczuku, czegoż wy właściwie chcecie od Iwanyska? Co wam złego zrobił? Tak po prawdzie, na sumienie.
 Zaskoczony Pechkało zastanawiał się chwilę, odpowiedział żałośnie:
 — Nie wiadomo czy zrobił co, może nie, bo i ja także mam sposoby. A strach największy, że jeszcze coś zrobi. Kiedy go zobaczyłem, od razu mnie przeciął strach. Patrzcie tylko, jak on się bez ustanku śmieje.
 Foka odparł.
 — Żadne prawo nikogo za śmiech nie sądzi, a człowiek sumienny ma prawo śmiać się. —
 Fyrkaluk przypomniał Łesiowi:
 — I na tym koniec waszego gadania?
 Łesio uśmiechnął się cierpliwie:
 — Nie, to dopiero początek. Kuźma Gotycz Danyluk, co go od dawna zwą Wichrynką, a po cichu Niauczukiem, to człek nieszczęsny, choć niezły, nawet sumienny. Żona go od dawna porzuciła, poszła za kochankiem do innej wsi, a on mieszka sam. I miewa swój czas, przemienia się.
 — No widzicie! — pospieszył się Pechkało.
 — Czekajcie, gazdo — uśmiechał się Łesio — ani w wilka nie przemienia się, ani w wilkołaka, przemienia się od środka, nurtuje go tuha.
 — Jakaż tuha?
 — Musi iść do puszczy. Szuka tych leśnych, tych zjaw. Chodzi nocami, aż znajdzie je i nabywa się z nimi. A Iwanysko go nie opuszcza.
 Pechkało wyprostował się, chrząknął, zaśmiał się z cicha, popatrzył na Birysza, znów zwrócił się do Łesia:
 — Mój młodziaczku, wy coś tam wiecie, ale nie to.
 Inni zakrzyczeli na Pechkała lecz Łesio uspokajał:
 — Zostawcie, niech Korczuk wygada swoje.
 Także Pechkało uspokoił się, mówił powoli, dobitnie:
 — My we wsi widzieliśmy coś takiego, czego w waszej puszczy nie widać, a czemu? Wiadomo, że Kuźma chodzi nocami i rzadko go kto widuje za dnia. Raz i drugi burza, ulewa nie dała mu wyjść z Żabiego nocą, przeczekał noc i dzień i wyszedł jakoś przed wieczorem, a tu wypogodziło się, było dość jasno. Idzie Kuźma chyłkiem w górę Rzeki, a tu nagle jak zafurczy w powietrzu. Chmara ptactwa rzuciła mu się do głowy i dalej ćwierkać, świstać, dziobać i świdrować, najwięcej w oczy,