Strona:Stanisław Vincenz - Na wysokiej połoninie Pasmo II Księga I.djvu/612

watażko — przywódca opryszków
widtyn — odrąbywanie wierzchołków ściętych już drzew
wielikan — olbrzym
wiwernyci — splątane wywroty korzeni
wiwkać — wołać, dawać hasło
wizgi — rżenia
wurda — skwaśniała śmietana
wykaluszyć — wybrzuszyć

zacurikać się — przeląc się
zadziora — zadra, to co kogoś gnębi
zaglegać — sprawić, aby mleko lub śmietana się zsiadło
zahata — spiętrzenie kłód podczas spławu
zakutać — omotać, otulić
załupa — napletek
zarębiny — zasieki ze zrąbanych drzew lub ich resztek
zarwanica — stroma skała, osuwisko
zasowa — lawina błota
zastawa — rodzaj podnoszonej zapory drewnianej na potoku lub rzece górskiej. Przenośnie: zapora magiczna przeciw czarom lub innym niebezpieczeństwom
zawidca — kierownik
zawiź — lawina
zawołoka — przybłęda
zazulka — kukułka
zhon (zhin) — ściąganie kłód na portasz
zornica — gwiazda
zwedenyca — niezamężna matka
zwierno (jest) — jest zwierzyna, tj. wilki i niedźwiedzie
zwurdzić się — skwaśnieć
zymarka — chata z sianem, w której bydło spędza zimę

żertwa — smok
żonwa — dzięcioł
żupanica (rumuń.) — panna
żurba — smutek
żużukało — rodzaj zabawy
żwakać — żuć głośno, żreć
żywocina — wszystko, co żyje