Strona:Stanisław Vincenz - Na wysokiej połoninie Pasmo II Księga II.djvu/433

 — Kumie, może was dotknąłem?
 Tanasij uśmiechał się pobłażliwie lecz mówił gorąco:
 — Nie, panie lubyj, razem ze mną powyżej kolan w śmiech zabrnęliście. I przeze mnie: przy świadkach czorta cisnęliście do berda. Dalej was nie ciągnę, daj Boże byście i tego nigdy nie pożałowali. Tak czy inak, nie wspominajcie mnie źle.
 Dziedzic ożywił się:
 — Nigdy, Bóg świadkiem.
 Tanasij rozpromienił się:
 — No, to szczęśliwie!
 Dziedzic przybliżył się do kobyły i zapytał ciszej z nieokreślonym uśmiechem:
 — A po waszemu brnąć dalej, jak? którędyż?
 Tanasij podrzucił głowę, gwałtownie przejechał palcami po kudłach, aż pozbawiona już świeżej omasty gęsta grzywa Tanasija wyszarpnęła się w czuby i pióra. Wysunął głowę naprzód, uderzył dal wzrokiem, otworzył usta do krzyku jak matka orłów, gdy z gniazda porywa się na wroga. Potem nie zniżając głowy, z ukosa wciąż świdrował dziedzica wzrokiem. Wycedził zupełnie cicho, zawzięcie:
 — Tego nie tykajcie! To nie dla panów! Inna praktyka potrzebna i chramy inne. Na czczo żar bukowy ściskać w dłoni, na śniadanie gołym zadkiem siadać na żarze, na obiad, czy tam pieczonkę sobie macać świdrem i widłować na świder, czy w jabłuszko dać się zwinąć, czy też dać sobie łuskać paznokcie jak orzechy. No i na wieczerzę — coś tam innego do smaku.
 Nie mógł wytrzymać, wzniósł ręce do góry jak zawyczaj, gdy nawiedzało go proroctwo, podniósł także głos, tak że już ten i ów z ciekawskich nastawiał ucha. Zakończył:
 — A wciąż podśmiewać się bez złości, no i na sam koniec pod samą linewką pod szubienicą podśmieszkiwać chytrze. Aż zamiast strachu wszyscy się roześmieją. Zostawcie, to nie dla was.
 Schylił się z konia, potrząsnął mocno dłoń dziedzica. Z kolei stojący obok Maksym i Foka po raz nie wiadomo który ściskali dłoń Tanasija.
 Dziedzic chciał coś odpowiedzieć, lecz nowy deszcz rozpadał się, i Tanasij ściskając kobyłę kolanami rzucił na pożegnanie:
 — Daj Boże chrześniaczce, to najważniejsze.
 Śmiejąc się puścił się raźno płajem ku dołowi. Tuż za ogo-