Strona:Stanisław Vincenz - Na wysokiej połoninie Pasmo II Księga II.djvu/572

burienka — zielsko, burzan
butyn — przemysłowy wyrąb leśny

carynka — łąka kośna
cerkwy Doboszowe — cerkwie skalne, według legendy wzniesione przez Dobosza (zob. Prawda starowieku).
charkać — charczeć
chejrem — przekleństwo
chełm — pagórek
chitar — granica
chluszcz — ulewa (mokry jak chluszcz)
chłyst — uderzenie (biczem), smagnięcie
chochłaty — rosochaty, czubaty
choromy — sień
chram — święto kościelne, odpust
chudoba — bydło (krowy, owce)
corkot — chrzęst, cichy szczęk
cykoty — drobne kamienie, piargi
czaban — pasterz wołów
czachnąć — więdnąć
Czarna Rzeka — Czarny Czeremosz
czemny — grzeczny, zacny, miły
czepełyk — stary nóż zrobiony z kosy
czicziena — miła, luba, cacana
cziucha — wiecha, wici, znak graniczny
czortenietko — czorcik, diablątko
czuczurny — zgrabny, przymilny
czynki — czary

daraba — tratwa
delorny — wspaniały
deputat — dzierżawca połonin lub pełnomocnik właściciela
detyna — dziecko
diak — śpiewak cerkiewny
didko — czort, diabeł
didycz — dziedzic
diedia, diedyk — ojczulek
dijnica — szkopek, dojnica
dinnica — ogrodzenie
do cotu — dokładnie
domowina — trumna
doubnia — rodzaj młota drewnianego
dranica — długie gonty ciosane siekierą
drymba — drumla
dudka — kobza
duka — magnat, bogacz ze starego rodu
duma — myśl
durijka — szaleństwo
durzyć — oszukiwać